تابش خورشیدی

انرژی تولید شده توسط خورشید از طریق همجوشی هسته ای در طی فرایند P-P بدست می آید.در طی این فرایند دوتریم و ترتیم به عنوان دو ایزوتوپ هیدروژن در طی فرایند گداخت تبدیل به هلیوم گشته و حاصل ان تولید مقدار بسیار زیاد انرژی می باشد.با توجه به فاصله بسیار زیاد زمین تا خورشید (KM150000000 ) میزان بسیار اندکی از این انرژی چیزی در حدود به زمین می رسد.حال اگر در خارج از اتمسفر زمین سطحی عمود بر راستای تابش واقع باشد انگاه به مقدار انرژی دریافت شده در سطح واقع شده را ثابت خورشیدی نامیده و ان را با ISC نمایش می دهند.در تکنولوژی های فضایی و همچنین در در سیستم بین المللی (SI) تابش خورشیدی با واحد W/M ور علوم هواشناسی با واحد LONGLEY/MIN  مورد محاسبه قرار می گیرد.با توجه به مطالعات دانشمندان روسی و امریکایی بیشترین مقدار احتمالی ثابت خورشیدی 1354 W/M می باشد.این مقدار به طور کامل به سطح زمین نمی رسد بلکه مقدار ان پس از عبور از جو کاهش پیدا می کند و در یک هوای مطلوب به هنگام ظهر 1000W/M به سطح زمین می رسد.

تاریخچه اثر فتوولتائیک

عبارت PHOTO VOLTAIC ترکیبی از کلمه یونانی PHOTO به معنای نور و VOLTAIC که نام واحد نیروی الکتروموتیو یعنی نیرویی که موجب حرکت الکترون ها می شود (یعنی جریان الکتریکی) تشکیل شده است.
در سال 1839 فیزیکدان فرانسوی  BECQUEREL EDMOND با چاپ مقاله ای تجربیات خود را در کار با باتری تر WET CELL بیان نمود .او مشاهده کرد که هر گاه صفحات نقره در مقابل نور خورشید قرار می گیرند ولتاژ بالا تری را از خود نمایش می دهند.
در سال 1877 اولین گزارش از اثر PV در یک ماده جامد گزارش گردید؛ در سال 18833 اولین سلول خورشیدی سلنیومی ساخنه شد که از برخی از جهات شبیه سلول های خورشیدی امروزی بودند.
دهه پنجاه  قرن بیستم میلادی را می توان دوران طلایی سلول های خورشیدی به حساب اورد در این سال ها فعالیت های دانشمندان در ازمایشگاه شرکت بل در نیوجرسی امریکا بر روی اثرات نور بر روی نیمه هادی ها سبب ان شد تا سلول های خورشیدی به بلوغ فناوری خود برسند به گونه ای که در سال 1958 سلول های خورشیدی به توان لازم برای نیرودهی به یک فرستنده کوچک برای استفاده در ماهواره های فضایی ونگارد رسیدند.